Kun je iets vertellen over je hobby’s of je werk?

Hoe ben je ermee begonnen of daar terechtgekomen?

Ik ben werktuigbouwkundig ontwerper van bewegingswerken van bruggen, stuwen en sluizen. Een heel gaaf beroep. Misschien wel vooral omdat we er allemaal dagelijks mee te maken hebben. Ik kom uit het westen van nederland en daar ligt het landschap onder de normale waterstand. Het blijft fascinerend om in dit prachtige land bij te dragen aan ‘het droge voeten beleid’ en de complexe infrastructuur.

Regelmatig maak ik modellen van technisch lego om te controleren of het ontwerp doet wat ik had bedacht. Collega’s vinden dat leuk en de meeste mensen moeten een beetje lachen bij de koffieautomaat. Echter, zelfs directeuren worden kleine kinderen als ze even met lego mogen spelen en iets zien bewegen. Wat zijn we toch universeel als mens.

Waar ben je deze week dankbaar voor?

Ik ben de laatste tijd meer en meer dankbaar voor het leven dat ons is gegeven. De dagelijkse dingen. Gezondheid. Eten en drinken in overvloed. We hebben geld en goed. We kunnen onze kinderen in rust en in vrijheid opvoeden. We kunnen vrij naar de kerk gaan. We zijn zó rijk gezegend.

Wie is (naast Jezus Christus) je favoriete figuur uit de Bijbel?

Dit vind ik een moeilijke vraag, ik heb niet één favoriet. Natuurlijk hou ik van de heroïsche verhalen uit het oude testament, de kinderbijbel leest heerlijk weg in dat opzicht. Mozes, Jozua en David. Maar ook de kleine profeten spreken mij aan. Jona, die eerst in zijn hart moest ‘omkeren’ voordat hij ging luisteren. Of Daniël die ondanks alles vertrouwde op God alleen. De discipelen van Jezus die direct luisterden toen Hij zei: volg Mij. Men zegt wel eens: voor ieder gevoel in ons hart is een persoon in de bijbel te vinden die ernaar handelt, voor ons ten voorbeeld.

Welk lied zing of luister je graag?

Wat is het dat je daarin aanspreekt?

“Nog één rivier” van Matthijn Buwalda blijf ik prachtig vinden. De tekst van het laatste vers is zo symbolisch voor een mensen leven in huidige tijd. Wij zijn niet het volk Israël dat op weg is naar Kanaän, maar ons leven is in zoveel opzichten wel te vergelijken met een woestijnreis naar het land van melk en honing.

Voor mij komt het hele lied samen in de zin: “Met de tranen in mijn ogen maar de hoop steeds in mijn rug”. We hebben zo’n liefdevolle God dat hij ons, ondanks ons, toch hoop geeft.

Als jij de nieuwe burgermeester van Barneveld was…

Wat zou je dan als eerste willen regelen?

Oei, hier komt mijn politieke affiniteit bloot te liggen: die heb ik namelijk niet.